Starfsmaður BioPol, Valtýr Sigurðsson, fór suður á Þingvelli í nýliðinni viku til að kanna möguleika á notkun neðansjávardróna við vöktun Þingvallavatns. Vöktunin er gerð af Náttúrufræðistofu Kópavogs en okkar hlutverk væri, ef af verður, að stýra kafbátnum við myndatökur á gróðurþekju botnsins. Lygnt Þingvallavatnið var þægilæg tilbreyting fyrir sjóveikan sjávarlíffræðing.

 

Mynd 1. Snið sem lagt var til prófunar á drónanum. Vöxtur vatnanálarinnar var ekki kominn á skrið ennþá.

 

Markmið köfunarinnar lýtur að könnun á kransþörungnum vatnanál (Nitella opaga) í Þingvallavatni sem er vöktunarþáttur á vatnsgæðum Þingvallavatns. Líkt og segir í skýrslu frá Náttúrustofu Kópavogs (pdf-skjal) þá vex vatnanálin á botni vatnsins á dýptarsviði sem nær frá 8-22 metra dýpi og kallast það þörungabelti. 

 

Mynd 2. Þörungabeltið í Þingvallavatni er búsvæði undirstöðutegunda (m.a. hornsíla og hryggleysingja) í vatninu. Grænlituð eru dýpismörkin þar sem þörungarnir geta vaxið.

 

Þingvallavatn hefur hlýnað undanfarna áratugi, líkt og ársmeðalhiti á landinu en einnig hefur styrkur næringarefna í vatninu aukist. Af því hlýst aukið magn þörungasvifs sem gerir vatnið ekki eins tært. Þetta leiðir af sér að sólarljós getur ekki borist til botns á sama dýpi og þegar vatnið er tært. Eftir því sem skyggða svæðið á botninum stækkar því minna verður þörungabelti vatnanálarinnar. 

 

Mynd 3. Vatnanál með sniglaeggjum.

 

Þessi botngróðurbelti eru mikilvægur hlekkur í vistkerfi vatnsins þar sem þau veita skjól og nýtast sem búsvæði hornsíla og ýmissa hryggleysingja. Í Þingvallavatni eru tugir tonna af hornsílum sem eru aðalfæða sílableikjunnar sem á allt sitt undir þeim.